I zaselak Osoje pojavljuje se u matičnim knjigama prilično kasno, a prvi put prilikom krštenja Stipana Čuljka Antina iz Šiljevišta (zapravo Čuljkovih Njiva) 1875. godine: njegov je kum bio Stipan Međugorac iz Osoja (I, 11, 57). To dakako opet ne znači da Osoje nije postojalo i prije 1875. i da u njemu nije bilo stanovnika, ali se u maticama se navodi pod tim nazivom zaseoka, nego se jednostavno upisuje Klobuk. Ipak, u većoj mjeri se Osoje naseljava najvjerojatnije upravo u to vrijeme, u zadnja tri desetljeća 19. stoljeća. Ponekad se i Dabrnja poistovjećuje s Osojem, pa tako za blizance Jozu i Grgu Rašića Franjine, krštene 1876., stoji da su iz „Osoja ili Dabrnje“ (Osoje sive Dabrina), iako je Franjo zapravo bio iz Dabrnje, a ne iz Osoja (I, 12, 82-83).
Sami naziv sela je lako protumačiti: zaselak je u sjeni, ili u osoju, brda Klobuka, pa sunce rano zalazi. Sela suprotnoga značenja, dakle ona u kojima ima sunca u izobilju, nazivaju se Prisoje – pri suncu.